باغ گلشن خراسان جنوبی مجله گردشگری
باغ گلشن را میر حسن خان زنگویی، در شرق شهر طبس، در انتهای خیابانی به همین نام بنا کرده است. امیر حسن خان عرب زنگویی از نسل خوانینی بود که از زمان نادرشاه افشار بر فردوس و طبس حکومت میکردند. او املاک زیادی در منطقه فردوس، طبس، گناباد و … داشت که بخش زیادی از آن را در دو مرحله وقف کرد. یکی از مهمترین این وقفیات باغ گلشن طبس است. زمان احداث باغ را سالهای آخر حکومت لطفعلیخان زند دانستهاند. درست زمانی که آغا محمدخان قاجار سودای حکومت در سر داشت. به خاطر همین است که مورخان قدمت این باغ را اواخر دوران زندیه و اوایل قاجاریه میدانند. این باغ زیبا در ۲۰ دی ماه ۱۳۵۵ با شماره ۱۳۱۰ به عنوان یکی از آثار ملی ایران ثبت شد.
بیراه نیست که میگوییم باغ گلشن طبس گردشگران را حیرتزده میکند. کسی نیست که این باغ زیبا را در دل کویر دیده باشد و زبان به تعریف و تمجید باز نکرده باشد. از قدیمیها و خارجیها بگیر تا امروزیها و گردشگران داخلی. پنهلوپه هابهوس کارشناس بریتانیایی باغهای ایرانی باغ گلشن را بهشتی بر روی زمین معرفی میکند. او وجود آب در این باغ سرسبز را معجزهای در دل کویر میداند و میگوید که دیدن این باغ ارزش ۷ ساعت رانندگی در دل کویر را دارد. او همینطور از کنار هم قرار گرفتن درختان گرمسیری مانند نخل و انار و درختان متنوع استوایی و سردسیری مانند سیکاس و گلهای رز و ختمی در این باغ اظهار تعجب و علاقه میکند.
از دیگر گردشگرانی که لذت گشت و گذار در این باغ را با دیگران به اشتراک گذاشتهاند همسر اندره گدار معمار معروف است. این خانم فرانسوی هم در توصیفهایش از باغ گلشن از زیبایی فوارههایی که آب، این نعمت با ارزش را به آسمان میفرستند تعریف میکند. سون هیدن، گردشگر سوئدی هم پس از بازدید از این باغ دلگشا از سایه خنک نخلها، درختان زیبای نخل و مرکبات، چمنهای میان جویها، نغمه زیبای آب روان و … تعریف کرده است. حوض باغ گلشن
یکی از ویژگیهای جالب باغ گلشن که تقریبا در میان باغهای ایرانی کمنظیر است آب جاری دائمی در آن است. جریان دائمی آب که طراوت همیشگی را برای باغ به ارمغان میآورد. چشمههای سرد و گرم آبی که از کوهستانهای اطراف به سمت شهر طبس سرازیر میشوند، درست در ورودی باغ با یکدیگر ترکیب و وارد باغ میشوند. در باغ، آب از طریق جویها به صورت مساوی بین کرتها تقسیم میشود. آب، پس از آبیاری کامل گلها و درختان، دوباره نزدیک ساختمان سردرب در حوضچهای به نام ریمو” به هم میرسد. سپس از زیر هشتی ساختمان خارج میشود و به سمت شهر میرود. ادامه مطلب.
درباره این سایت